Każdy rodzic prędzej czy później staje przed dylematem: czy moje dziecko jest już gotowe, by zostać samo w domu? Nie zawsze mamy możliwość zapewnienia mu opieki przez kogoś z rodziny czy znajomych. Jednak zanim podejmiemy taką decyzję, warto wiedzieć, co na ten temat mówi prawo oraz jak ocenić gotowość emocjonalną dziecka.
Zgodnie z polskim prawem dziecko do ukończenia 7. roku życia nie może pozostawać bez opieki. Wynika to z art. 106 Kodeksu wykroczeń, który jasno określa, że osoba odpowiedzialna za małoletniego może ponieść konsekwencje, jeśli pozostawi go bez nadzoru w sytuacjach mogących zagrozić jego zdrowiu lub bezpieczeństwu.
Jednak przepisy nie podają jednoznacznej granicy wieku, od której dziecko może zostać samo w domu. Istnieją dodatkowe regulacje, które mogą być pomocne w interpretacji:
Ustawa o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego mówi, że opieka nad dzieckiem do 8. roku życia jest uzasadnieniem do uzyskania zasiłku opiekuńczego.
Kodeks cywilny wskazuje, że dziecko do 13. roku życia nie posiada pełnej zdolności do czynności prawnych, co może sugerować, że do tego wieku wymaga szczególnej troski i nadzoru.
Sama granica wieku to jednak nie wszystko. Każde dziecko rozwija się w innym tempie i posiada różne zdolności adaptacyjne. Nawet jeśli 7-latek może zostać sam na chwilę, to nie oznacza, że każda sytuacja będzie dla niego bezpieczna.
Jeśli rozważasz pozostawienie swojego dziecka samego w domu, zwróć uwagę na kilka kluczowych aspektów:
Czy dziecko zna zasady bezpieczeństwa? Powinno wiedzieć, co robić w sytuacji zagrożenia, jak zadzwonić po pomoc oraz jak nie otwierać drzwi obcym.
Jak reaguje w stresujących sytuacjach? Niektóre dzieci są spokojne i opanowane, inne wpadają w panikę przy najmniejszym problemie.
Czy potrafi samodzielnie zająć się sobą? Jeśli dziecko często potrzebuje uwagi i nie potrafi samo się bawić, może mieć trudność w radzeniu sobie w samotności.
Pewna mama, Ania, postanowiła zostawić swoją 9-letnią córkę w domu na godzinę, by pójść do sklepu. Przed wyjściem ustaliła z nią zasady: nie otwiera drzwi nikomu, nie używa kuchenki i w razie czego dzwoni do mamy. Po powrocie wszystko było w porządku, a dziecko czuło się pewnie i bezpiecznie.
Z kolei 10-letni Kamil, syn znajomych, mimo wieku nie był gotowy. Gdy jego mama wyszła tylko na chwilę do sąsiadki, chłopiec wpadł w panikę, bo usłyszał odgłos z klatki schodowej. To pokazuje, że wiek nie zawsze idzie w parze z dojrzałością.
Jeśli czujesz, że twoje dziecko jest na to gotowe, warto wprowadzać tę zmianę stopniowo. Najpierw zostaw je same w domu na kilka minut i sprawdź, jak się czuje. Potem stopniowo wydłużaj czas. Dobrą praktyką jest również przećwiczenie różnych scenariuszy – co zrobić, gdy ktoś dzwoni do drzwi, gdy zadzwoni telefon czy gdy nastąpi przerwa w dostawie prądu.
Nie ma jednoznacznej granicy wiekowej, od której dziecko może zostać samo w domu, ale przepisy wskazują, że do 7. roku życia jest to zabronione. Kluczowe jest jednak nie tylko prawo, ale także dojrzałość emocjonalna dziecka i jego przygotowanie na różne sytuacje. Rodzice powinni kierować się nie tylko przepisami, ale przede wszystkim zdrowym rozsądkiem i znajomością własnego dziecka.
Żródło:dziecko.pacjenci.pl